Ντελίμπ, Λεό

(Leo Delibes, Σεν Ζερμέν-ντι-Βαλ 1836 – Παρίσι 1891). Γάλλος συνθέτης. Σπούδασε στο Ωδείο του Παρισιού, όπου αργότερα κατέλαβε την έδρα της Σύνθεσης. Η ποικίλη παραγωγή του μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις περιόδους, οι οποίες αντιστοιχούν στα τρία είδη μουσικής που χρησιμοποίησε: τις οπερέτες Δυο δεκάρες κάρβουνο, (1855), Ο φίλος μου ο Πιερό (1862) κ.ά.· τα μπαλέτα Κοπέλια (1870) και Σύλβια (1876)· οπερά-κωμίκ, είδος ενδιάμεσο μεταξύ λυρικής όπερας και οπερέτας, που στον καιρό του είχε πολύ εκτιμηθεί στο Παρίσι, Ο βασιλιάς το είπε (1875), Λακμέ (1883), που είναι και η σπουδαιότερη όπερά του. Ο Ν. απέκτησε δικαιολογημένα τη φήμη του αξιόλογου μουσικού, ιδιαίτερα με την επιτυχημένη παρτιτούρα του μπαλέτου Cοppρeliα. Με το έργο αυτό άνοιξε τον δρόμο για μια πιο στενή συνεργασία μεταξύ της μουσικής και του χορού, συλλαμβάνοντας τις εσωτερικές σχέσεις του ρυθμού και των κινήσεων σε μια δυναμική προβολή, που, κατά κάποιον τρόπο, προηγήθηκε του μεγάλου έργου ανανέωσης του μπαλέτου, που πραγματοποίησε λίγο αργότερα ο Ντιαγκίλεφ. Η φήμη του Λεό Ντελίμπ συνδέεται κυρίως με την παρτιτούρα του μπαλέτου «Κοπέλια» το οποίο συνέθεσε το 1870. Στη φωτογραφία, ένα προσχέδιο του σκηνογράφου Νικολά Μπενουά για τη δεύτερη πράξη του μπαλέτου.